یازینب کبری(سلام الله علیها)

حضرت زینب سلام الله علیهادختر امام علی(ع) و حضرت زهرا(س) بود. بر اساس روایات، نام‌گذاری حضرت زینب (س)، توسط پیامبر اسلام(ص) صورت گرفت. او به هنگام حضور امیرالمؤمنین(ع) در کوفه به زنان تفسیر قرآن آموزش می‌داد.

زینب دخترامام علی (ع)نام زینب دروز۵ جمادی‌الاول، ۵ق یا ۶ق زادگاه مدینه درگذشت۱۵ رجب، ۶۲ق محل زندگی مدینه لقبهای ایشان،عقیله بنی هاشم، عالمه غیر معلمه، کامله، فاضله .پدرامام علی (ع)مادرحضرت زهرا(س).فرزندان عون، محمد، علی، عباس، ام کلثوم .طول عمر۵۷ سال، مدفن دمشق
زینب همسر عبدالله بن جعفر بود و در واقعه کربلا در کنار برادرش امام حسین(ع) حضور داشت. امام حسین(ع) هنگام وداع در روز عاشورا از حضرت زینب خواست او را در نماز شبش دعا کند. با پایان یافتن جنگ، زینب و دیگر بازماندگان کاروان امام(ع) به اسارت درآمدند و به کوفه و از آنجا به شام برده شدند.
خطبه حضرت زینب در کوفه و نیز در شام (در مجلس یزید)، معروف است. خطبه او در مجلس یزید، حاضران را تحت تأثیر قرار داد و یزید مجبور شد جنایت و قتل امام حسین (ع) را به گردن ابن زیاد بیندازد و او را لعن کند.
او را به سبب مصیبت‌های فراوانی که دیده،( اُمّ المَصائب )لقب داده‌اند. درباره محل دفن زینب(س) اختلاف است و حرم حضرت زینب در شام و مقام السیدة زینب در مصر منسوب به اوست.

ام المصایب روایت شده است که پس از ولادت حضرت زینب (سلام الله علیها)، حسین (علیه السلام ) که در آن هنگام کودک سه چهار ساله بود، به محضر رسول خدا (صلی الله علیه وآله ) آمد و عرض کرد: خداوند به من خواهری عطا کرده است. پیامبر (صلی الله علیه وآله) با شنیدن این سخن، منقلب و اندوهگین شد و اشک از دیده فرو ریخت. حسین (علیه السلام) پرسید: برای چه اندوهگین و گریان شدی؟. پیامبر (صلی الله علیه وآله) فرمود: ای نور چشمم، راز آن به زودی برایت آشکار شود. پیامبر (صلی الله علیه وآله) گریان شد و صورت پر اشکش را بر صورت زینب (سلام الله علیها) نهاد و گریه سختی کرد، زهرا (سلام الله علیها) از علت آن پرسید. پیامبر (صلی الله علیه وآله) بخشی از بلاها و مصایبی را که بر زینب (سلام الله علیها) وارد می‌شود، برای زهرا (سلام الله علیها) بیان کرد. تا اینکه روزی جبرئیل نزد رسول خدا (صلی الله علیه وآله) آمد، در حالی که گریه می‌کرد، رسول خدا (صلی الله علیه وآله) از علت گریه او پرسید، جبرئیل عرض کرد: این دختر (زینب) از آغاز زندگی تا پایان عمر همواره با بلا و رنج و اندوه دست به گریبان خواهد بود؛ گاهی به درد مصیبت فراق تو مبتلا شود، زمانی دستخوش ماتم مادرش و سپس ماتم مصیبت جانسوز برادرش امام حسن (علیه السلام) گردد و از این مصایب دردناک‌تر و افزون‌تر اینکه به مصایب جانسوز کربلا گرفتار شود، به طوری که قامتش خمیده شود و موی سرش سفید گردد. پیامبر (صلی الله علیه وآله) گریان شد و صورت پر اشکش را بر صورت زینب (سلام الله علیها) نهاد و گریه سختی کرد، زهرا (سلام الله علیها) از علت آن پرسید. پیامبر (صلی الله علیه وآله) بخشی از بلاها و مصایبی را که بر زینب (سلام الله علیها) وارد می‌شود، برای زهرا (سلام الله علیها) بیان کرد. حضرت زهرا (سلام الله علیها) پرسید: ای پدر! پاداش کسی که بر مصایب دخترم زینب (سلام الله علیها) گریه کند چیست؟ پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) فرمود: پاداش او همچون پاداش کسی است که برای مصایب حسن و حسین (علیهما السلام) گریه می‌کند. بخش تاریخ و سیره معصومین تبیان منبع: الخصائص الزینبیه، ص 155 ناسخ التواریخ زینب (سلام الله علیها)

بهترین اشعار درباره وفات حضرت زینب (س) حضرت زینب (س) تنها بانوی بردبار و شکیبایی بودند که ظرفیت بالای بانوی مسلمان را نشان دادند که با تحمل و ایستادگی در برابر مشکلات توانست الگوی صبر و استقامت برای جهانیان شود. زینب، یعنی زینت پدر و این نامی است که خداوند برای دختری انتخاب کرد،که با انجام رسالت خویش زینت بخش تاریخ شد و موجب افتخار و سرافرازی خاندان وحی و ولایت گشت. و این است که نام زینب در تاریخ کربلا که تاریخ جاودانگی اسلام و تشیع است، به خاطر فداکاری هایش، زیبا، درخشان و جاودانی است. شاعران آیینی کشورمان درباره وفات حضرت زینب (س) اشعاری را سرودند، که شما می توانید در اینجا این سروده های شاعران آیینی را اینجا بخوانید . شعر درباره وفات حضرت زینب (س) محمد قاسمی کنج حیاط خانه ی خود، بین بسترش بانو رسیده بود به ساعات آخرش خیره به گوشه ای شده بود و یکی یکی رد می شدند خاطره ها از برابرش خورشیدوار، در تب گرمای شهر شام می سوخت آسمان ز نفسهای آخرش همراه هر نفس زدنش، آه می کشید آن کهنه یادگاری خونین دلبرش هر روز، روضه داشت؛ حسینیه ی دلش این مدّتی که بود بدون برادرش یک سال و نیم میل تبسّم نکرده بود از خنده رو گرفت، لب روضه پرورَش یک سال و نیم با عطش آن کویر سُرخ دریای اشک بود دو تا دیده ی تَرَش یک سال و نیم بود که او آب رفته بود یعنی که بیشتر شده بود عین مادرش وقت سفر چقدر غریبانه پر کشید مثل حسین سرور و سالار بی سرش شعر وفات حضرت زینب (س) حسین قربانچه زینبم؛ اسطوره ام مهر و وفا را نور می پاشم تمام کبریا را در تمام عمر، با صبر و مدارا یک به یک از پا درآوردم بلا را مریمم؛ اما غنی تر، خواندنی تر کربلایی هستم اما ماندنی تر روضه هایم بازتر، گریاندنی تر من به زانو می کشم اشک و بکا را کی ز یادم می برم تحقیرها را نیزه ها، شلاق ها، زنجیرها را صبر کردم یک به یک تقدیر ها را تا که راضی بنگرم از خود خدا را آه فرسودم در این یک سال و نیمه منتظر بودم در این یک سال و نیمه فکر آن رودم در این یک سال و نیمه قسمت اصغر نشد آب گوارا صد حکایت دارد این قد کمانم کعب نی مجروح کرده استخوانم یاد مادر می کنم با هر تکانم جستجو کردم ز مرگ خود دوا را بوی سیب و یاسمن دارم حسین جان از تو من یک پیرهن دارم حسین جان با چنین حالی که من دارم حسین جان سر کنم ساعات شیرین لقا را شعر وفات حضرت زینب(س) سید پوریا هاشمی به سمت خلق نرو جلوه ی تو ربانیست.. نصیب قلب تو از زندگی پریشانیست.. سکوت گرچه نشان است بر نجابت زن صدای خسته ی تو حجت مسلمانیست.. شکوه شمس به تابیدن پس از ابرست.. بتاب گرچه هوای دل تو بارانیست.. به ریزه خواری خوان کرامت تو خوشم.. که موری در تو برتر از سلیمانیست.. حریم قرب ندارد حساب فقر و غنا دراین حریم اطاعت کمال سلطانیست.. مفسران پی تفسیر خطبه های تواند.. که جمله جمله ی آن آیه های قرآنیست کسی ندید چهل روز بی قراری تو.. که اجر داغ به این غصه های پنهانیست به پای فضل تو موسی به لکنت افتاده.. کمی زمدح تو بی یی مسیح درمانیست.. نظر بحال گدا کردن از کرامت توست.. نشسته بر سر این سفره در پی نانیست.. نم وضوی نمازت حیات آب بقا.. نوشتن از حسناتت بضاعت ما نیست.. پناه عالمیان در پناه چادر توست.. یقین زمین و زمان در پناه چادر توست.. شعر وفات حضرت زینب(س) یوسف رحیمی دارد به دل صلابت کوه شکیب را از لحظه ای که بوسه زده زخم سیب را با اقتدار فاطمیِ خود رقم زده در کربلا حماسه ی ” أمّن یُجیب ” را با کاروان نیزه چهل منزل آمده این راه پُر فرازِ بدون نشیب را کوبید صبح قافله بر طبل روزگار رسوایی اهالی شام فریب را با خطبه های ناله و اشکش غروب ها تفسیر کرد غربت شیب الخضیب را شد لاله پوش معجرش از حسرت فراق تا دید روی نیزه نگاه طبیب را جانش رسید بر لبش از دست خیزران طاقت نداشت طعنه ی تلخ رقیب را می ریخت عطر سیب نفس های خسته اش در جان باغ وعده ی صبحی قریب را شعر وفات حضرت زینب(س) نفیسه سادات موسوی پس از حسین ،جهان بر سرش خراب شده برای حفظ حرم، زینب انتخاب شده نشاند بوسه به حلق بریده، از آن روو به خون تشنه لبی، معجرش خضاب شده کسی که داغ دو فرزند بر جگر دارد نشسته سنگ صبورِ دلِ رباب شده چه رفته بر دل زینب ،کسی نمی داند دمی که وارد مهمانیِ شراب شده اگرچه خطبه خودش خوانده بود اما شهر پر از صدای رسای ابوتراب شده هزاااار مرتبه تا روز آخِرَت،نفرین به شام و بزم می و کوفه ی خراب-شده به صبر عمه ی سادات، شیعه مدیون است که شرح کرب و بلا ،مانده و کتاب شده…. شعر وفات حضرت زینب(س)حسن لطفی لحظه ها لحظه های آخر بود آخرین ناله های خواهر بود خواهری که میان بستر بود خنجری خشک و دیده ای تر بود چقدر سینه اش مکدّر بود دستش رو به قبله تا کرده روی خود را به کربلا کرده مجلس روضه را به پا کرده باز هم یاد در ها کرده یاد باغ گلی که پرپر بود پلکهایش کمی تکان دارد رعشه ای بین بازوان دارد پوست نیروی استخوان دارد یادگاری ز خیزران دارد چشم از صبح خیره بر در بود تا علی اکبرش اذان ندهد سروِ قدش تا نشان ندهد تا علمدار سایبان ندهد تا حسینش ندیده جان ندهد انتظارش چه گریه آور بود سلام ای روح عزت،تجلی شهامت سلام ای کوه صبر و،وقار و استقامت فتاده در دل ما،شراری از غم تو دو عالم خون بگرید،برای ماتم تو چو شمع محفل تو،تمامی ِ کواکب ز بس که غم کشیدی شدی امّ المصائب چو ماه نو خمیدی،مصیببت ها کشیدی به عمرت ای عقیله،چه غمها که ندیدی غم هجر پیمبر،سرشک و دیده ی تر غم مسمار و کوچه،غم عظمای مادر عزاخانه شد از غم،تمام مُلک افلاک تو دیدی مادرت را،فتاده بر روی خاک تو دیدی فرق چاک ِ،علی ساقی کوثر تو دیدی که شد از کین،جگر پاره برادر اگرچه زین مصائب،دل تو پر بلا بود ولی سوز دلت از،شرار کربلا بود امان از از کربلا و،امان از یاس نیلی امان از تازیانه،امان از ضرب سیلی امان از داغ گودال،امان از اشک دیده امان از غربت آن امام سر بریده